Ik wil geen jongen!

Gepubliceerd op 26 februari 2021 om 21:52

“Geen twijfel mogelijk, dit is een jongen” herhaalde ze

Ik wil een meisje, geen jongen! Dat kan je natuurlijk niet zeggen want dat is hartstikke taboe!
Erover schrijven? Dat kan al helemaal niet! Laten we dát dus vooral niet doen.
Mocht iemand ooit een emotie voelen waarvan je denkt: “Oei, dat is taboe”
Dan heb ik een advies: Ik raad je aan om die gevoelens in een pot te stoppen, de deksel er op te draaien, de pot heel diep in jezelf te verstoppen en er nooit meer aan terug te denken!
Sommige emoties mogen er gewoon niet zijn! Dat snap jij toch ook wel? Zo wereldvreemd ben jij toch niet?

ONZIN! Sta je er weleens bij stil dat emoties ergens vandaan komen?
Heel eerlijk, ik heb er over getwijfeld om dit verhaal te schrijven en er nog langer over getwijfeld of ik het überhaupt wel zou plaatsen.Omdat er een taboe op rust. Mensen gaan hier wat van vinden, dus het maakt mij kwetsbaar, alweer!


Maar vertel mij eens waarom je niet zou mogen huilen omdat je een gebroken been hebt?
Omdat er altijd wel iemand is die 2 gebroken benen heeft?
Of omdat er ook iemand is die geen benen heeft en ze graag had gewild?
Of omdat je nog wel handen hebt en je ook op je handen kan lopen als je flink oefent?


Waarom zou je niet mogen zeggen dat je een meisje wil en geen jongen?
Want je moet überhaupt blij zijn dat je kinderen kan krijgen? Omdat er ook mensen zijn die een kindje verloren zijn? Dus daarom mag mijn emotie er niet zijn? Omdat ik die altijd weg moet stoppen voor een ander?

Begrijp me niet verkeerd, ik vind dit echt verschrikkelijk en ik zou iedereen die een kindje wil, een kindje gunnen.
Natuurlijk snap ik dat een gezond kindje het aller-belangrijkste is! Dat is het ook en dat blijft het ook. Maar naast een 'aller-belangrijkste' emotie zijn er ook nog andere emoties.

Maar wat ik vooral wil zeggen is dat alle emoties die er zijn, groot of klein, er mogen zijn.
Er zou geen sprake moeten zijn of deze eerlijk of oneerlijk zijn tegenover een ander. Mijn gevoel is mijn gevoel.


Daarom ga ik dit plaatsen omdat ik zeker weet dat dit verhaal herkenbaar zal zijn voor velen en als je voorkeur een jongen is en je krijgt een meisje betekent dat niet, dat je niet van je kindje houdt. In tegendeel.


Oké adem in, adem uit Suus. Dit is jouw verhaal en daar zou eigenlijk geen voorwoord voor nodig moeten zijn.


---

Een belangrijk thema in mijn leven is ‘vertrouwen en veiligheid’.
Soms blijf ik ergens te lang ‘hangen’ omdat ik bang ben voor het nieuwe
Soms blijf ik ergens te kort ‘hangen’ omdat ik bang ben voor het nieuwe, snap je me nog?

Ik merk ook dat ik vaak grijp naar vertrouwde dingen; wat vertrouwd is dat is veilig en als het veilig is voel ik van binnen geen paniek.
Steeds voor het vertrouwde kiezen is dan ook prettig en ik word er dus voor beloond? Toch? Want geen paniek is prettig.

In mijn jeugd ben ik opgegroeid in een gezin met een vader, een moeder, 3 meiden een hond en een kat.
In een leuk rijtjeshuis in Utrecht. Het perfecte plaatje in mijn ogen is dus;
Man, rijtjeshuis in Utrecht, 3 meiden, een hond én een kat!

Jos en ik woonde in een rijtjeshuis in Utrecht, we hadden een hond geadopteerd uit Roemenië.
Ik ben vervolgens weken bezig geweest met zoeken naar een leuke kat, terwijl ik niet eens van katten houd!
Maar dat was hét perfecte plaatje!
Uiteindelijk heb ik mezelf tot halt geroepen hoor “Suuuuus wáár ben je nou mee bezig, je houdt niet van katten dus je neemt ook geen kat!”

Hiermee sluit ik uiteraard niet uit dat er nooit een kat komt, want dingen waarvan je denkt dat ze niet bij je passen kunnen uiteindelijk wél bij je passen. (Oeps misschien had ik dat nog niet moeten verklappen)

Met 15 weken zwangerschap wilde ik een pretecho laten maken om vervroegd naar het geslacht van onze baby te kijken.
Dit kan vaak met 13 weken al maar omdat ik natuurlijk zwaarder ben en de baby klein was heb ik 2 weken later pas een afspraak gemaakt zodat ik meer kans zou hebben dat het geslacht goed te zien was.
Want ik wilde een ‘gender reveal party’, heerlijk die overdreven Amerikaanse-dingen. Ik hou er echt van.
Maak overal maar een feestje van toch. Hoewel, het verrassingsfeestje was meer voor andere trouwens, want ik wilde het wel weten vóórdat er in die ballon geprikt werd.
Een echte controlfreak, ik heb graag mijn leven van tevoren al uitgestippeld.
Ik ben gek op verrassingen, maar niet als een ander ze bedacht heeft zeg maar.

Eigenlijk was die pretecho een beetje onzin, want ik wist al zeker dat het een meisje was.
Je krijgt wat bij je past en ik was overduidelijk geen jongens-moeder.

Het idee alleen al! Een huis dat de komende jaren vol zou liggen met auto’s, treinen en jongensdingen. Bah, bah!
Een jongensnaam kon ik ook niet verzinnen, een meisjesnaam lag al zeker 8 jaar op de plank.
Jongenskleding vond ik ook niks aan en iedereen kent de verhalen over jongens in de pubertijd toch?
Ik had zelf genoeg meegemaakt in mijn pubertijd met jongens.
“Jongens willen maar 1 ding”, dat wist ik uit ervaring. Zo’n schepsel wilde ik niet op de wereld zetten.


Oh en het allerergste? Elke zaterdag de rest van je kind zijn kinderjaren bij het voetbalveld staan.
Ik haat voetbal, ik kon alleen die gedachten al niet aan, wat een straf! Wat is er in hemelsnaam leuk aan een jongen?
Vervolgens komt je zoon een meisje tegen en als dank voor alle jaren dat jij hun liefdevolle moeder bent geweest vertrekken ze met de noorderzon. Want zo zijn jongens, dat heb ik maar al te vaak gezien.
Een jongen heb je maar even en een meisje voor het leven.


Je begrijpt dat er voor mij veel negatieve associaties aan een jongen zaten en die werden alleen maar erger want mijn focus lag daarop! Ik kon dit niet mooier maken, want het was in mijn ogen gewoon niet mooi. Oh en ik kan je vertellen, die zwangerschapshormonen werken hierin niet mee hoor.

Jos wilde absoluut niet mee naar de geslachtsbepaling, hij wilde het geslacht bij onze ‘gender reveal party’ pas weten.
Ik maakte daar dit keer niet zo’n ding van, want hij wist ook wel dat het een meisje was, dus als hij een beetje verrast wil doen op zo’n party, prima toch.

Mijn zusje vond het wel leuk om mee te gaan. Ik zei nog tegen haar dat ze haar mond moest houden over het geslacht, ook al had ik al tegen de hele wereld verkondigd dat ik een meisje kreeg.


Mijn intuïtie is altijd sterk en dit was overduidelijk mijn intuïtie die sprak. I
k wilde graag mijn intuïtie nog even laten bevestigen en ik kreeg van meerdere spirituele mensen ook door dat dit een meisje was. Had ik dan iedereen om de tuin geleid?

Bij het echobureau tijdens de pretecho zei de echoscopiste:
“Overduidelijk dit is een jongen”.

Geschrokken heb ik gezegd dat ze nog een keer moest kijken.
“Geen twijfel mogelijk, dit is een jongen” herhaalde ze

Ik voelde me een soort van verslagen. Ik stond met een mond vol tanden. Wat was mij zojuist overkomen?
Wat moet ik met een jongen?
Ik keek naar mijn zusje die expres mijn blik aan het vermijden was. Ze lachte van oor-tot-oor. Wat voor steun was zij nou!
“Oh Suus ik kan er niks aan doen, maar ik ben er gelijk blij mee, voor mij is dit gelijk goed” zegt ze, met diezelfde lach die ik wel van haar gezicht af kon slaan. Dit was gelijk de laatste keer dat ik haar meenam!


Ik begreep het niet, ik begreep het echt niet. Een jongen past toch niet bij mij?
Nu moest ik nog 3 dagen mijn mond houden omdat Jos niks wilde weten. Ik had zin om die hele ‘gender reveal’ af te blazen.
Wat gaan we nu vieren? Dat ik een jongen krijg die mij verlaat als hij verliefd wordt?

Tegelijkertijd voelde ik mij rot naar het kindje in mijn buik. Al
sof hij er niet mocht zijn, natuurlijk wel. Ik probeerde alleen nog te plaatsen in mijn hoofd waarom hij nou precies bij mij moest zijn.


Ik werd al angstig van het idee, moeder van een zoon worden, hoe moet dat?
Oh kon ik dit maar even delen met Jos, ik had ook zin om hem te slaan. Waarom wilde hij dit past met de ‘gender reveal’ weten?


“Jos ik heb je nodig, met mijn zusje kan ik niet praten en ik weet niet wat er in mijn hoofd gebeurt, ik ben bang! Wat gebeurt er in mijn hoofd!”

 

Wordt vervolgd

Reactie plaatsen

Reacties

Lois
3 jaar geleden

Top dat je hier over geschreven hebt! Hier zou geen taboe over moeten zijn!
Groetjes,
Lois (sisterstoness)